Бездә шундый хәлләр бар

Фәндүс Вагыйзов,

Мөслим:

– Без кечкенә чакта елга-инешләрдә боз кузгал­ган көн бәйрәмгә тиң иде. Мәктәпкә бармыйча, боз кузгалганын күзәткән бүген дә хәтердә. Елгада боз кузгалганны карарга безнең кебек бала-чагалар гына түгел, яшьләр, өлкәннәр дә җыела. Мөслим күперендә боз киткәнен күрергә килүчеләрнең саны бихисап була иде. Боз киткән көнне елга буе бәйрәмне хәтерләтеп, таныш-белешләр белән ара­лашу чарасы да була иде. Ләкин ни дисәң дә, язгы ташуны күңел ниндидер бер сагаю белән көтә. Мон­нан берничә дистә ел элек Мөслимне су басып, урам­нарда көймә белән йөрделәр. Ташу бәла-казасыз уз­сын, зур су елга-күлләрне суга тиендерсен, игеннәр җәйрәп үссен! Тагын бик күп еллар язгы ташулар­ны тамаша кылырга язсын. Хәзер бозның кузгалуы да үзгәрәк. Без бәләкәй чактагы төсле бозларның дәррәү кузгалып, бер-берсенә бәрелә-бәрелә, узы­ша-узыша акканын бер күрәсе иде тагын!

Фото – "Мөслим-информ" архивыннан.