Яшьлегемне сагынмыйм

– Бөек Җиңүнең 80 еллыгын түземсезләнеп көтеп алдым. Хәзер генә бу бәйрәмне зурлап, барлык шартларына туры китереп билгеләп үтәләр. Сугыштан соңгы елларда бәйрәм кайгысы булмады. 50-60нчы елларда болай барабан кагуларын хәтерләмим. Җиңү көнен беренче тапкыр 1965 елны зурлап үткәрделәр. Безнең дәвергә ачлыгы да, ялангачлыгы да туры килде. Ул елларны искә алсам да, күңел тула, – ди Фаягөл апа.

Фаягөл апаның әтисе сугыштан әйләнеп кайтмый. “24 яшемдә, килен булып төшкәч, беренче мәртәбә “әти” сүзен әйттем. Бик кадерле, тәмле сүз ул”, – ди Фаягөл апа.

– Безнең дәвердә әтисез үскән балалар күп булды. 7 сыйныфка кадәр мәктәптә 14 бала белем алдык, өчесенең генә әтиләре бар иде. Ии, кызыга идем әтиле кешеләргә! Әтиле кеше көчле, бәхетле иде шул! Әтиле канат ныклы була, дип белми әйтмәгәннәр. Үксез булсам да, бик тырышып укыдым. Укырга яраткангамы, алга таба һөнәремне дә шушы юнәлештә сайладым, авыл китапханәсендә эшләдем. 7 нче сыйныфны гел "5"ле билгеләренә генә тәмамлагач Мактау грамотасы белән бүләкләндем, аның бер башында Ленин сурәте булса, икенче башында Сталин иде. 1966 елда тормышка чыктым. Кайнатам – указлы мулла, кайнанам абыстай иде. Бик яхшы, укымышлы гаиләгә килен булып килдем. Вакыты шундый иде бит, партиягә дә, абыстай белән муллага да хезмәт итәргә туры килде, – ди Фаягөл апа.

Тулырак «Авыл утлары» газетасының 2025 ел өчен 23 май саныннан укыгыз.

Лилия Шәймиева фотосы