Этләрегез бәйдәме?

Әби: “Курыкма, кызым, эт курыкканыңны сизә”, – ди иде. Шулайдыр да бит, курыккач, нишлим соң?!

Хәзер дә куркам. Зуррак эт күрсәм, бүген дә урап үтәм. Курыкканга куш дигәндәй, берничә ел элек туганнарның эте өскә сикерде. Бәйдә торучы этне әллә ычкындырганнар, әллә үзе ычкынган. Безне күреп, өрә-өрә безгә таба килә башлады бу. “Тими ул, – ди абый. – Акыллы бит ул!” Үзе, этен сөяргә теләп, сыйпый башлады. Әле генә койрыгын болгап, сөйдереп торган эт кисәк кенә миңа ыргылды. Ярый ла абый өлгеррәк булып чыкты – этне гәүдәсе белән җиргә кысты. “Шуннан ни?” дияр кайберәүләр. “Тешләмәгән бит!” Әйе, тешләмәде. Аллага шөкер! Ә бит эт тешләп, хастаханәдә дәваланучылар да байтак. Алла сакласын! Нигә язаммы? Мөслим урамнарында этләр күбәйде. Хәер, район үзәгендә генә түгел, авылларда да күп диләр. Хуҗасыз этләр, дисәң, күбесе – токымлы этләр, кайберләренең муенчаклары да бар. Матурлар! Һәм ыжгырып торалар. 

Берничә ел элек Мөслимнең үзәк урамында өере белән этләр күреп шаккаткан идем. Көпә-көндез зур биш-алты эт ырылдый-ырылдый киләләр. Җитмәсә, берсе авызына зур гына ит түшкәсе капкан! Мин, олы яшьтә булсам да, куркам. Ә балалар? Кешегә зыян салса, эт өчен сезгә җавап бирәсе! “Тими” дияргә ашыкмагыз, үзен туендыручыга сикермидер, бәлки. Хәер, хуҗасын тешләгән этләр дә аз түгел.

Юк, мин этләрне юк итәргә димим. Аларның ни гаебе бар?! Тик чара күрми дә булмыйдыр. Эт асраучыларга әйтәсе килгән сүзем шул: эт асрыйсыз икән, бәйдә тотыгыз. Картайды яки чирле дип, чыгарып җибәрмәгез. Кулга ияләштергән хайваннар өчен үзебезгә җавап тотасы.

Хасилә Фатыйхова.

Фото "Мөслим-информ" архивыннан.