Әдәби минутлар рубрикасы буенча яңалыклар
-
Минзәлә тоткыны ( өченче бүлек)
Калморзага кайтып кергәндә, караңгы төште. Тарантаста бөгәрләнеп яткан Хәкимне күрүче булмады. Шакир хатынын чакырып чыгарды: – Газизә, булыш әле! Абыйларын күтәреп алып кереп яткырдылар.
-
Минзәлә тоткыны ( икенче бүлек)
Шушы юклык заманда да Рәйханә балаларының атасын сакларга тырышты: ашның куерагын салды, боламык пешерсә, күбрәк майлады, кышын сарык суйсалар, калҗаның зуррагын аңа бирде. Шулай итмәсәң, ир кеше хәзер йончый – дөньяны ул сөйри бит, эшнең авыры аның җилкәсенә төшә.
-
Минзәлә тоткыны
1944 елның беренче февраленә каршы төн. Чатнама суыктан өй бүрәнәләре шартлап-шартлап куя. Эчке кат тәрәзәләр өске өлгеләренә кадәр бозланып каткан. Өй суынган. Рәйханә лампаның фитилен кыса төште. Тибенеп өсләрен ачкан балаларының юрганнарын рәтләде. Үзе ире янына сәке читенә генә ятты.
-
Кыргый атауга сәяхәт
Ринат Мөхәммәдиевның»Кыргый атауга сәяхәт» дигән повестеннән өзек тәкъдим итәбез.
-
Язгы уяну
(“Авылдан хатлар” әсәреннән өзек) Кыш буе сабыр гына эчтән көнләшеп кыш белән җирнең туен күзәткән кояш чыгырыннан чыга, яшерен ниятен көннән-көн ныграк сиздерергә тотына. Ул җирне сагына, ә җир ак юрган астында. Кояшның дәрте ташый, ул уттай кыза, аның нурлары тыелгысыз рәвештә аклык дөньясына ташланалар. Шулчак кар белән җир үзләрен берләштергән илаһи мәхәббәткә һәлакәт янаганын сизенәләр, кояшның астыртын ниятен аңлап бетерәләр.
-
Соңгы дәрес
– Камзулыңны да ал! Мин аны кимәячәкмен... Дамир, кире борылып, сумкасын куйды. Аның күзләре яшьләнгән, иреннәре калтырый иде. – Апа, зинһар, ышан, мин намуслы кеше, – диде ул, ялварып. – Мин балалар фондына, башкасына акча салам. Мин күп башлангычларга үз өлешемне керттем... – Институттан соң дәүләт синнән инженерлык эзләнүләре көткәндер, дип уйламыйсыңмы син? – Эзләнеп карадым мин. Бөтен нәрсә акчага килеп терәлә дә туктап кала. – Шуннан, олы акча янчыгы тотып, базарга йөгердең. Кесә чистартырга... – Сез минем бөтен яшәвемне сызып атасыз...
-
Соңгы дәрес
– Хат язганым юк, – диде ул, күзләрен тәрәзәгә төбәп. – Болынкырда безнең ничек яшәгәнне белә идегез… – Алайса, минем адресны кемнән алдың? – Казаннан сыйныфташ Наил җибәрде. Ул мине былтыр ничектер эзләп тапты. – Кызык, балалар белән ата-аналар хат язышмый торган заманга да килеп җиттек, – дип куйды Наҗия, үз-үзенә сөйләнгәндәй.
-
Соңгы дәрес
Чыгарылыш кичәсе таңга кадәр дәвам итте. Наҗия, балаларын оясыннан очырган ана коштай, кичәге укучыларының күкрәп торган чәчәкләрдәй чибәрлекләренә, яшьлек канатларында, очына-очына, вальс әйләнүләренә шатланып та, бераз сагышланып та карап утырды.
-
Соңгы дәрес
Зинһар сызлама инде, йөрәккәй! Хәзер бит Наҗиянең җиһан агачында үз ботагы, икенче оясы бар.
-
Тәүбә көне
...Регина икенче көнне эшкә килгәч тә, Исламны искә төшерде. “Нишләптер шалтыратмый, исән-сау калдымы икән? Суга батып калган булса?” дигән уй тынгылык бирмәде. Ул, смартфонын алып, Исламның номерын җыйды. “Телефон сүндерелгән яки сөйләшү зонасыннан читтә” дигән җавап ишетелде.
-
Соң түгел
Өч атнадан Әдипне дәваханәдән чыгардылар. Аягындагы гипс алынмаган иде әле. Сөяк картрак булган саен, гипсны да шул кадәр озаграк тоталар бит. Сынган урын сулкылдап-әрнеп сызлый, тик моңа игътибар итәргә вакыты юк, башын авырдан-авыр уйлар баскан. Реанимациядә аңына килү белән сораган тәүге соравы каршыга чыккан машина пассажирлары хакында булды. Аларның үлүен, хатын кешенең авырлы булуын белгәч, кояшлы көннәр айсыз, очсыз-кырыйсыз төнгә әверелде. Дәваханәдән чыгу белән, әти-әниләре, туганнары янына барырга ниятләде.
-
Рәкыйп Хәмитов. Копченый
Иренең ат җигеп чыгып киткәнен түр як тәрәзәдән сагаеп карап калды Дөрлекамал. Җанына урын табалмый йөрүе инде, шулай булмый ни. Ат җигелгән арба урманга таба юыртты. Арбада Рәкыйп кукраеп утыра. Малайларның монысы бигрәк тиктормас, җитмәгән җире, үзенекен итми калганы юк. Бала-чага арасында кайда нинди бәрелеш-чукыш – шунда безнең Рәкыйп булыр.
-
Урам балалары
Тышта дөм караңгы. Тирә-якта тыныч. Бер адәм тавышы ишетелми. Йорт та ялгызы тора. Иң мөһиме – этләре юк. Тик менә коймалары гына биек. Җитмәсә, кирпечтән салганнар бит әле. Кирмән, диярсең. Илдар кушканча эшләргә кирәк. Данил ике кулын тезенә куеп, “баскыч” ясады һәм Цыган, шуңа басып, өскә үрмәләде, “һоп” итеп эчкә дә төште. Данилның эше башка. Ул тирә-якны сагалап торырга тиеш.
-
Элеккечә түгел без генә
...Гайшә барган Талибжонның өй тулы баласы иде. Сигез баланың икесе инде гаиләле.
