Райондашларыбыз иҗаты рубрикасы буенча яңалыклар
-
Хөрмәтне яулый белергә кирәк!
Укытучы – иң изге һәм саваплы һөнәр, чөнки алар пәйгамбәребез Мөхәммәт салләллаһу галәйһиссәләмгә Аллаһы Тәгалә тарафыннан иңдерелгән аятьләрнең беренчесен башкара.
-
Эзләмә! Табаалмассың?!..
Килен булып төшүгә, каенанасы кат-кат кисәткән иде Мофавазаны, югыйсә. – Иреңнән аракы яшереп маташма. Әллә кайларга яшерсәң дә, барыбер эзләп таба ул эчкән кеше. Мин шешәсен дә кулыма тотмадым аракы дигән шайтанның. Атагыз үзе алып кайтты, үзе хәл итте, табасын үзе тапты шуның белән. Ничек өйрәтсәң, шулай китәр, яшереп маташма. Торсын шунда күз алдында. Шулай итсәң, лүтше эчми ул ир-ат, – дигән иде. Тыңламады шул кайнанасы сүзен килен кеше. Чөнки үз әнкәсе гомере буе иреннән аракы яшерерде. Яшь хатын да әнисе гадәтен куды, шулай дөресрәк булыр, дип уйлады, ахры.
-
Упкын
Бит очлары алма кебек кызарып торган озын толымлы Алиягә мәктәпнең күп егетләре гашыйк иде. Ләкин аның йөрәген күрше авыл егете Ирек яулады. Бер-ике очрашуда ук, бер-берсенә күңелләре белән якын булуларын тоеп, алар еш күрештеләр. Күктәге мәңгелек йолдызларын санап, айлы кичтә су буенда серләшә-серләшә, җәй узганы сизелмәде дә.
-
Балачак
Гел шулай: бик авыр көннәремдә, “Нишләргә?” дигән сорауга җавап эзләп, кабат-кабат балачагымның пожарный тавында үткән вакытына әйләнеп кайтам. Әнкәйнең сабырлыгына, яшәү дәртенең искиткеч көчле булуына, коточкыч авырлыкларны үтеп, нервлары үтә нык какшаган әтигә дә яшәргә, көрәшергә өмет бирә алырлык көч каян килде икән, дип гаҗәпләнәм.
-
Газаплы гомер
Тәрәзә каршында бик озак уйланып утырды Рәшидә. Аннары авыр, газаплы уйлар белән әкрен генә урыныннан кузгалды. Әйтәләр бит, тән җәрәхәте төзәлсә дә, йөрәктәгесе мәңгелеккә уелып кала, диеп. Уйлар, уйлар... Газаплы үткәннәрне ничек инде онытасың ди?
-
Үткәннәрне үзгәртеп булмый
Көтмәгәндә килеп туган соңгы хәл күңеле кытыкланган, шәһәрдә яңа тормыш башларга ашкынган Резедасына бик кулай булган икән. Икенче көнне Сәлимҗан, айнып, таң атканда уянып китсә, хатыны ята торган як – буш. Ул йоклаганда тегесе, үзенә кирәкле әйберләрен җыеп, алдан әзерләп куйган чемоданын алып, юкка чыккан. Өстәлдә “Мине эзләмә” дип, ике генә сүздән торган язу калдырган.
-
Үткәннәрне үзгәртеп булмый
(Дәвамы). Резеда Сәлимҗанның , нәзакәтләнмичә, турыдан ярып ни өчен авылга чакыруын башта ук аңлаган иде. Ул, әлбәттә, бик теләп риза булды. Алар авылга бергә кайтып төштеләр һәм бергә яши башладылар. Сәлимҗан хатынын яратмады түгел, яратты. Аңа – шәһәр кызы бит – күңеле булсын дип, балта белән эшләп тапкан акчасына ювелир әйберләр бүләк итте, затлы кием-салым һәм матур аяк киемнәре алып бирде. Атналар, хәтта ай буена диярлек читтә эшләргә туры килгән очракларда да хатыны янына аңа ошаган бүләкләр юнәлтеп кайта торган булды.
-
Үткәннәрне үзгәртеп булмый
Сәлимҗанның унынчы көн инде эчүдән туктаганы юк. Баш күтәрми эчү белән җәфаланган вакыты.
-
Туган нигез
Бу – минем туып-үскән нигезем... Бу – минем туган авыл! Моннан бик күп еллар элек әтиебез күрше Атлас авылыннан әниебезне шушы нигезгә алып кайткан.
-
Килен капкасы
Кая ул! Мунча бөтенләй ягылмаган иде ул көнне... Алдавы рәхәт тә бит, утырам калтыранып, ни белән бетәрен көтеп. Менә берзаман өй ишеге ачылып китте дә тастымал, мунчала, комганын күтәреп, Мәдхиямал әби килеп керде.
-
Килен капкасы
Кайда ничектер, ә менә безнең якта чит авылдан кияүгә килгән хатын-кызга исеме белән дәшмичә, Килен дип йөртәләр иде.
-
"Рябинушка" ансамбле
Сүзем Михайловка авылының танылган рус халык фольклор ансамбле "Рябинушка" турында.
-
Ак маңгай
Көтүдән кайтмаган Ак маңгаен ике көн, ике төн эзләде Салих карт. Былтыр кысыр калгач, суярга дип җыенган иде дә, карчыгы рөхсәт итмәде. Бик яратты шул инде Галия үзенең мүкләккәен!
-
Тарих эзләреннән. Совет цивилизациясе
Бер генә көн эшләмәдек без анда. Безнең килгәнне дә, киткәнне дә тикшерүче булмый, әмма тырышып эшләп кайта идек. Мөслимдә яшәгән икән чын коммунарлар, Николай Островский токымнары. Мөслимлеләрнең колхоз-совхозларга ярдәм йөзеннән, бушлай эшләгән эшләре чутсыз булды.
-
Күршелек
Кешелек дөньясында гаилә мөнәсәбәтләре иң алда торса, кардәш-туганнардан соң бер-берсенә иң якын булучылар ул – күршеләрдер. Динебез дә күршеләргә җаннарын, малларын, намус һәм даннарын үзара саклауны бер вазыйфа итеп йөкләгән. Күршеләргә ярдәм итү, күңелләрен күрү, кайгыртучанлык, кайгы һәм шатлыкларын уртаклашу, юк-бар нәрсәләр белән бер-берсен борчымаска тырышу – ата-бабаларыбыздан калган.
