Вакытың булыр микән?

Ул анда безнең бүгенге халәтебезгә җавап эзли. Сорауларына җавап булмагач: “Бәлки, мин генә аңламыймдыр”, – ди ул, аптырап. Ул сорауларны мин дә үз-үземә биреп карадым, әмма җавап таба алмадым.

“Соңгы 20 елда бер сүзтезмә модага керде: вакыт юк! “Туганым, ник кунакка килмисең?” – дим. Ул: “Вакыт юк”, – ди. “Ник әти-әниеңнең хәлен белмисең?” Җавап шул ук: “Вакыт юк”. “Ник шалтыратмыйсың?” “Вакыт юк”... Әле ярый кеше туа, үлә – шунда җыелабыз. Бәлки, мин генә аңлап бетермимдер. Әйе, матур яшибез, яхшы киенәбез, бөтен әйберебез бар. Тик йөрәгебез буш! Бүген әти-әнигә карата хөрмәт юк. Туганлык җепләре өзелде. Чын дуслык хакында әйтәсе дә юк. Байлар – байлар белән, хәерчеләр хәерчеләр белән аралаша. Кешеләр күптән бүленде. Хәтта балаларга игътибар бирергә дә вакыт тапмыйбыз”, – ди Фирдүс Тямаев. Чыннан да, йөрәгебез буш һәм салкын.

Әтисе яки әнисе урын өстендә ятып та, аның хәлен белергә, күреп китәргә теләмәүче балалар бар. Югыйсә, үз көчендә булганда, аяк өсте йөргәндә шушы ана аларга булышкан, балаларын да карашкан. Ипиенә кадәр салып, балалар үз дөньяларын төзесеннәр, кеше булсыннар дип, күпме хезмәт куйган! Ә бүген баласының аның хәлен белергә вакыты юк! Әти-әнисен тәрбияләүче, аны кашыктан ашатучы, кулларында күтәреп йөртүче туганыннан кер эзләргә, аны гаепләргә иренми балалар. Үз бәхетсезлеген дә әнисеннән яки туганнарыннан күрә башлый кайбер туң йөрәкле туганнар.

Тулырак «Авыл утлары» газетасының 2024 ел өчен 13 декабрь саныннан укыгыз.

Фото – Татар-информ архивыннан