Урамнар яшелләнә...

Агачлар утырту – изге гамәл, дип, юкка гына әйтмиләр. Әйләнә-тирәдә күпме генә агач булмасын, яшеллек беркайчан да артык булмый. Матурлык тудыруда гына түгел, ә биосферабызның саулыгын тәэмин итүдә дә аларга тиңнәр юк. Агач күләгәсе җан ияләрен кояш радиациясеннән саклый.

“Әгәр бер агач киссәң, аның урынына икене утырт“, диюләре дә юкка түгел. Агач утырту белән бәйле мондый әйтемнәрне бик күп китерергә мөмкин. Борынгы заманнардан ук алар халык авыз иҗаты җәүһәрләре булып юкка гына җыелып килмәгәннәр. Табигатьне саклау, аның үсешенә кулдан килгәнчә ярдәм итү – үзебезне, киләчәгебезне, өебезне саклау, дигән сүз.

Соңгы берничә елда агач утырту Мөслимебездә күмәк төс алды. Менә быел да бу изге эш башланып китте. Бүген, бер төркем китапханәчеләр Бөгелмә шәһәре питомнигына барып нарат үсентеләр алып кайттылар. Хәзер инде аларны утыртып, кадерләп, саклап үстерәсе генә кала.

Фотолар - Яңа Усы авыл җирлеге архивыннан