Керфекләрең синең нигә кара?

Косметик чаралардан иң кыйммәтлесе, мөгаен, кершән (пудра) булгандыр. Аны безнең якларга Кытай һәм Урта Азиядән кайтартканнар. 1843 елда гына кершәнне Мәскәүдә ясый башлыйлар. Аны җәмгыятьнең югары катламына караган бай хатыннары гына сатып ала алган. Дөге оныннан хушбуйлар кушып ясалган кершән аеруча затлы саналган. Аны пресслаганда гөлчәчәк (роза) мае да кулланылган. Кершәнне биткә һәм муенга сөртеп, аны агартуга, рельефын тигезләүгә ирешкәннәр.

Керфекләрне, кашларны каралту өчен хатын-кызлар сөрмә кулланганнар. Күзне сөрмәләү “сөрмә тарту” дип аталган. “Тутыялау” да дигәннәр. Мөселманнарга куллану рөхсәт ителгән сөрмәне көмеш төсендәге ярымметалл сөрмә белән бутарга ярамый. Табигый һәм декоратив косметика чарасы буларак кулланылган сөрмә порошогы гарәп телендә “кохль” дип атала. Аны Ливан, Сирия, Марокко, Иран тауларында очрый торган кара таштан уып ясыйлар. Үзлекләрен көчәйтү максатында май да кушалар. Сөрмә салынган капкачлы кечкенә тимер савыт “сөрмәдан” дип атала. Анда махсус таякчык та булган. Гүзәл затларыбыз шуның белән керфекләрен, аларның араларын, күз кабагын буяганнар.

Флүн Вилданов фотосы.

Тулырак "Авыл утлары" газетасының 2023 ел 11 август санында укыгыз.