Лора

Дәвамы. Башы 2023 ел, 12 май санында

Офицерны уятмаска тырышып, тыныч кына утырсам да, барып чыкмый: һәр хәрәкәтне сизә – фуражкасын күтәреп, миңа күз сала да:

– Как, сержант? Все в порядке? – дип сорый.

– Так точно, все в прорядке! – дип җавап бирәм.

– Что пишешь? – ди бу, кулымдагы каләм белән кәгазьгә күз салып.

– Пока ничего. Никак мысли не могу привести в порядок, – дигән булам.
Бар да тәртиптә булуын аңлагач, өлкән лейтенант башын кырын салып, тынып кала.
Кичке уннарда күз йомылып алгандай булды да, аннан йокы килми. Солдатларның йокысын бүләргә кирәк тапмадым. Төн уртасы булса да, пассажирлар да йөреп тора. Безнең урын ишек яклап беренче булганга кергән-чыккан һәркемне карап калам.
Кайберләре әллә юри, әллә чынлап: “Гутен-таг!” – дигән була.

(Ахыры бар).
Булат Кәримов.

 Флүн Вилданов фотосы