Балагыз ничек ял итә?

Җәйге каникулларны бала­лар да, әти-әниләр дә көтеп ала. Ниһаять, иркенләп ял итәргә, көнне үзең теләгәнчә үткәрергә була! Кайберәүләр төрле ла­герьларда ял итүне кулай күрә. Кемнәрдер, җәйге яллардан фай­даланып, акча эшләргә тели. Ирекне сөючеләр – вакытны үзе теләгәнчә үткәрергә яратучылар да бар. Балаларның җәйге ялла­рына карата әти-әниләр нинди фикердә?

Рәмилә:

– Олы кызым быел паспорт алды һәм җәйге ялларда эшкә урнаша. Моңа кадәр ел саен “Урман иле” лагеренда ял итте, рөхсәт булса – өч сменада да ял иткән булыр иде. Кызым бик актив һәм аңа ла­герьда ял итү ошый: яңа дуслар таба, рәхәт, ашату да әйбәт. Тик лагерьга бару өчен акча да кирәк шул. Быел да, берәр ай эшләгәннән соң, лагерьда ял итәргә исәбе бар. Ә кечкенәсе – төпчегебез – иркә һәм куркак, әни яныннан китәсе килми.

Лилия:

– Минем өчен балалар әби-бабайда булса, ышанычлырак. Әби-бабайлар эшкә дә өйрәтә. Балаларны мәктәп яны лагерена җибәрергә була әле, әмма атна­лар дәвамында өйдән читтә кунуларына мин каршы. (Кечкенә вакытта лагерьда ял иткәндә суда бата язган идем, бәлки, шул курку калгандыр.) Тик мәктәп яны лагереның шул ягы бар: ул 13.00-14.00 сәгатькә кадәр генә эшли һәм төштән соң бала – үз карамагында.

Гөлнар:

– Җәйге ялларны балалар күбрәк өйдә һәм әбиләрендә үткәрә. Лагерьга барырга теләкләре юк, мин дә җибәрергә куркам. Яллардан файдаланып, кичләрен гаилә белән Ык буенда йөрибез, пикникка чы­габыз. Балалар: “Иң рәхәт ял – әбиләрдә”, – ди. Әбиләр оныкларына тәрбия дә бирә, эшкә дә өйрәтә.

Илнур:

– Улыбыз каникулны, әби-бабайга барам дип, шундый көтте! Тик әти ал­дан ук: “Эшләтәчәкбез, үпкәләмисезме?” – дип кисәтеп куйды. “Эшләтә алсагыз, эшләтегез!” – дидек. Эшкә өйрәнер ич­маса! Өйдә телефонда утырудан буша­мый. Ә әти-әнинең өе – урман эчендә, үзләре – умартачылар! “Принеси- подай”га булса да йөрер.

Чулпан:

– Өч егет үстердем: лагерьда да ял иттеләр, эшләп тә карадылар. Зурлар эшкә урнашса, әйбәт. Кечкенәсе мәктәп яны лагерена йөриячәк. Башка төр ла­герьларга җибәрмим, төпчегебез, абый­ларыннан аермалы буларак, мөстәкыйль түгел. Өйдә дә тик утыртмыйбыз: мате­матик биремнәр эшли, китаплар укый, күңел ачарга шәһәргә алып барабыз.

Илмир:

– Безнең балалар, каникулга чыгу белән, әти-әни янына – авылга кайтып китә. Җәй буе (өч ай!) торып киләләр. Ба­лыкка, су керергә йөриләр, әби-бабайга булышалар – каз бәбкәләрен саклыйлар, яшелчәләргә су сибәләр. Балаларның эшкә керүләренә әниләре каршы: кемгәдер эшләгәнче, әби-бабаларына булышсыннар, ди. Ә лагерьга барып ка­радык, ошамады – берәр атнадан барып аласы булды үзләрен.

Мөршидә:

– Һәркайсын кулланып карар­га, мөмкинлекләрне кулдан ычкын­дырмаска кирәк. Баланың юк-барга вакыты калмаска тиеш. Лагерьда бала яшьтәшләре белән аралашырга, мөнәсәбәтләр төзергә өйрәнә. Эшләп тә карасыннар. Хезмәт тәрбиясе хәзер бигрәк актуаль. Эшләп, акча алып, аны файдалы тотарга өйрәнеп үссеннәр. Әби- бабай янында туганлык җепләрен күреп, эшкә өйрәнеп үсәләр. Аннан әби-бабай әти-әнигә караганда тынычрак бит ул. Алар тәрбия эшен дә сүз белән түгел, эш-гамәл белән алып бара, үз үрнәген күрсәтә.

Сораштыруны Римма Афзалова үткәрде.