Булдыклы әти – балаларга үрнәк

Мөхтәр Хафизов 50 ел­дан артык гомерен авыл хуҗалыгына багышлаган. Элекке Киров колхозының алдынгы механизаторы ул. Америка ысулы белән – кукуруз, “французча” чөгендер үстергән, икмәк суктыруда алдынгы бул­ган, беренчеләрдән бу­лып К-701 тракторын­да мең гектардан артык мәйданны туңга сөргән Мөхтәр абыйны авылдаш­лары гел мактап сөйли.

Мөхтәр абый хезмәт юлын 16 яшендә комбайнчы бу­лып башлый. Һәрвакыт ал­дынгылар рәтендә булган егетнең рәсеме дистә еллар дәвамында районның мак­тау тактасыннан төшми. Хезмәтен хөрмәт итеп, 1979 елда Мөхтәр абыйны районның мәртәбәле делега­циясе составында Куба Респу­бликасына бер айлык тури­стик сәяхәткә дә җибәрәләр.

– Миңа 8 яшь булгандыр, Мөслимгә Америкадан чит ил техникасы кайтты. Әлеге комбайнга, тәҗрибәсе зур дип, әтине утырттылар. 1995 елда Франциядән комбайн кайтты. Әти ул комбайнда да эшләде. Чит ил кешеләрен өйгә ашарга да алып кайта иде, – дип искә ала Мөхтәр абыйның кызы Гөлшат.

Тырышлыгын, оешты­ру сәләтен куреп, 1997 елда Мөхтәр абыйны Иске Вәрәш бригадасына бригадир итеп билгелиләр. Колхозчылар белән бик тиз уртак тел таба Мөхтәр Хафизов. Ул идарә иткән бригада уңышлы эшли.

– Әтием гомер буе ком­байнда эшләде. Мине кечкенәдән үзе белән йөртте. Комбайнчы ярдәмчесе бу­лып эшләдем. Механиза­тор һөнәрен сайлавымда әтиемнең дә йогынтысы бул­гандыр. Ул һәрвакыт: “Җирне яратырга, туган ягыңда кирәкле кеше булырга кирәк! Басу-кырларның матурлы­гын күрә белү зарур!” – дип әйтә иде. Тимерче, эретеп ябыштыручы һөнәрләрен дә үзләштердем. Һөнәремне һәрвакыт тәм табып башкар­дым, – ди Мөхтәр абый.

“Мөхтәр эшләп карама­ган бер генә комбайн, бер генә трактор да калмаган­дыр. Мактау грамоталарын, күкрәк билгеләрен ул гына алып бетергәндер”, – дип хезмәттәшләре аны елмаеп искә ала.

Райондашыбыз “Ис­ламов” крестьян-фермер хуҗалыгында озак еллар бри­гадир булып эшләде. Бүген ул лаеклы ялда. Дистә елдан ар­тык шушы вазыйфаны башка­ручы ир-егет тормыш иптәше Зимфира апага да, балалары, оныкларына да терәк-таяныч.

– Икебезнең дә эш тын­гысыз, җаваплы бул­ды. Озак еллар район үзәк хастаханәсендә шәфкать ту­ташы булып эшләдем. Мөхтәр эшемне аңлый иде. Өйдәге эшне ирнекенә яки хатын­ныкына бүлмәде. Балалар­га дәресләр әзерләште. Ба­лаларга югары белем алырга этәргеч бирүче, ярдәм итүче дә – Мөхтәр, – ди Зимфира апа.

Биш оныгы өчен җан атып торучы бабайны оны­клар да якын итә. “Бабай мине ныграк ярата” дип үзара үртәшеп тә алалар. Мөхтәр абый тормышыннан канәгать. Булганына шөкер итеп, рәхмәтле булып яши.

Мөхтәр абыйның гаиләсе авылда да үрнәкләрдән сана­ла. Кызлары Гөлшат Алабу­га дәүләт педагогия универ­ситетын тәмамлап, Мөслим урта мәктәбендә директор урынбасары булып эшли. Кияүләре Рафаэль –район электр челтәрендә инженер. Уллары Рушан – нефть чыга­ра, киленнәре Альбина Иске Вәрәш мәктәбендә балаларга белем бирә.

– Балаларыннан иге­лек күреп, ихтирам тоеп яшәүче әтиләр бәхетле! Мин дә шул бәхетлеләр арасын­да. Якыннарымның кадерле­се булып яшим. Озак еллар балаларның, оныкларның уңышларына сөенеп яшәргә язсын! – ди Мөхтәр абый.

Лилия Шәймиева.