Яңа ел бәйрәме тарихы. Узган гасырның утызынчы еллары

Минлиян Димиева, 100 яшь.

Мари Бүләр:

– Безнең балачак авыр чорлар­га туры килсә дә, юкны бар итеп, бәйрәм иттек. Ул чорда, чыршы бизәп, Яңа ел үткәрүләр юк иде. Аның каравы, бик күңелле итеп Нардуган бәйрәмен үткәрдек. Аны башкача Раштуа дип тә йөрттеләр. Ул яңа елның беренче җомгасына туры килә иде. Бәйрәм алды кичендә мунча яктылар. Икен­че көнне һәр өйдә тәбикмәк пеш­те. Кичен авыл яшьләре, үзләрен танытмас өчен битлекләр киеп, йөзләрен корымга буяп, ят киемнәрдән өйдән-өйгә кереп йөрде. Кем – әби, кем – бабай, кем кыз булып киенә иде. Йорт хай­ваннары булып киенүчеләр дә булды.

Капкадан ук җырлап- биеп, такмазалар әйтеп кергән яшьләрне матур итеп каршы алдылар, тәбикмәк белән сый­лап, чорына күрә күчтәнәчләр биреп чыгардылар. Ә без йорт хуҗаларына Яңа елда муллык, иминлек, бәхет теләдек. Шулай уйнап-көлеп күңел ачканнан соң, бер өйгә җыелып, алып кайткан күчтәнәчләр белән чәй эчә идек. Бәйрәм көннәрендә агачны бөгеп ясалган чаңгы һәм чаналар белән тау шуарга чыктык.

Ә Яңа елны чыршы янын­да бәйрәм итүне, тормышка чы­гып, эшли башлагач кына күрдем. Мәктәптә укытучы Йөзекәй Изи­баев, үз классында яшел чыршы утыртып, бәйрәм үткәрде. Анда берничә бала гына булуы истә калган.