Метрәйнең игелекле егете

Бертөркем баланың, Метрәй ура­мы буйлап йөгерә-атлый килеп, авылдагы иң матур капкалы йорт ишегалдына кереп югалуын күрдем дә, кызыксынып, алар артыннан иярдем.

– Монда безнең Рамил абый яши бит! Бүген без тагын җимлек ясыйбыз, – диде араларындагы шук малайларның берсе.

Рамил абыйларын “безнеке” дип йөртүләре юкка түгел. Авылдашлары балалар өчен һәрьяклап та үрнәк бу­лып тора.

Рамил Сәфәргалин – Метрәй авы­лы егете. Илгизә апа белән Расим абый гаиләсендә бишенче – төпчек бала бу­лып дөньяга килгән Рамил кечкенә ва­кытта ук “алтын куллы” булуы белән якыннарын таң калдыра. Хезмәт дәресләрендә ясаган уклау, бәрәңге төйгеч, бизәкле-сырлы куна тактала­рын бала кулы ясаган димәссең!

– Бу йорт – безнең төп нигез. Әнием Мәгъдәниҗанны хатыным белән бергәләп тәрбияләп, хәер-фатихасын алып, соңгы юлга озаттык. Илгизәмне дә киленебез Альбина белән Рамил улыбыз бик яхшы тәрбияләде. Безнең йортта килен-бием белән яшәү матур традициягә әйләнде, – ди Расим абый.

1969 елда салынган агач йортка Ра­мил заманча төс биргән. Ул йортның икенче катын булдырган, керү өлешләрен, эчке бизәлешен үзгәрткән.

– Кулы эш белгән югалмас, дип әйтә торган иде әбекәй. Мәктәпне тәмамлагач, агач һәм калай белән эшләүгә хирыслыгымны тойдым. Һәр эшкә үзлектән өйрәндем. Бүгенге за­манда ир-атка җитмеш төрле һөнәр дә аз. Нәрсәдер эшләр өчен кешегә ялынганыбыз юк. Үз эшең барында бер нәрсәгә дә мохтаҗлык кичермичә яшәргә була. Иң мөһиме – ялкауланма­ска һәм зарланмаска кирәк, – ди Рамил.

Рамилнең тормыш иптәше Альбина – Симәк авылы кызы. Яшь гаилә өч бала үстерә. Камил белән Алинә Метрәй баш­лангыч мәктәбенең 1 һәм 3 сыйныфла­рында белем ала, Камиләгә – дүрт ай.

– Безнең мәктәптә “кошлар ашханәсе” эшли. Укучылар белән ел дәвамында кошларны кайгыртабыз. Кыш – кошлар өчен бик авыр чор. Бу вакытта аларга азык табу авыр­лаша, алар кешеләрнең ярдәменә мохтаҗ була. Шуны аңлап, укучылар белән ел саен шушы чорда кошларга җимлекләр ясап эләбез, аларга даи­ми рәвештә азык салып торабыз. Кош­лар өчен җимлекләрне һәм ояларны авылдашыбыз Рамил бик теләп ясый. Җимлекләрнең кошлардан өзелгәне юк, – ди Метрәй башлангыч мәктәбе укытучысы Гөлнара Гыймранова.

Кошларның чыркылдаша-чыркыл­даша сыйлануын күзәтү балаларга ае­руча рәхәт. Рамил абыйлары янында җимлек ясауның нечкәлекләренә, серләренә төшенеп, үзләре дә бу эшкә өлешләрен кертәләр.

– Гап-гади гамәл, ә куанычы һәм файдасы чиксез! Кошларга ярдәм итеп, табигатькә мәрхәмәтле булып яшәргә өйрәтүче укытучыларыбыз һәм авыл­дашларыбыз матур гадәтләргә рухлан­дыра, – ди 2 сыйныф укучысы Рүзәл Шәрифуллин, зурларча фикер йөртүе белән шаккатырып.

Мәктәптә купшы агач урындыклар­да утырган гөл чүлмәкләре, сыйныф бүлмәләрендәге стендлар, акбур кую өчен махсус тартмачыклар, күргәзмә өчен җайланмалар – барысы Рамил Сәфәргалин куллары белән эшләнгән.

– Әтием белән горурланам. Ми­нем дә аның кебек оста буласым килә. Әтием безнең белән уйнарга да вакыт таба. Минеке кебек әтиләре булганнар – бәхетле, – ди Камил әтисе Рамил ту­рында.

Гади авыл малае күңелендә бул­ган хыялын тормышка ашырган. Кечкенәдән матурлык тудырырга теләгән егетнең эшләренә бүген сорау- ихтыяҗ зурдан.

Лилия Шәймиева.

Автор фотосы.