Мәхәббәтле йортның гөлләре

Биш дистә елга якын иңне-иңгә куеп гомер итүче Камаловлар гаиләсе якут туйларын билгеләп үткән.

Мәктәп елларыннан башланган 

Рамил абый – Баек мәктәбенең беренче чыгарылыш укучысы. Яшьлектә сайлаган һөнәренә тугры калып, гомер буе “Урал” колхозында механизатор булып эшләгән. Алдынгы буларак, хезмәте күпсанлы Мактау грамоталары белән бәяләнгән. Тормыш иптәше Рәсимә белән танышканда, алар әле мәктәп укучылары гына булалар. 1978 елның зәмһәрир суыкларында – 50 градус салкында да сөйгәне янына җәяүләп бара егет!

– Гомергә дә бармаган Коммуна авылына кич белән клубка дип юл тоттым. Җәйге матур кич иде. Эскәмиядә җыелышып утырган яшьләр арасында Рәсимәгә күзем төште. Бик чибәр, шул ук вакытта тыйнак һәм оялчан кыз иде ул. Рәсимәнең 9 сыйныфны тәмамлаганын белдем. Мин ул җәйдә, 10 сыйныфны тәмамлап, эшкә керергә өлгергән идем, – дип сөйләде Рамил абый.

Рәсимә апа да ул очрашуны яхшы хәтерли. 

– Авыл җирендә күңелле итеп эскәмиядә гәпләшеп утыру гадәте бар бит. Рамил мотоциклда иптәше белән безнең авылга килде. Авыл егетләре кунакларны күрүгә кайсы кая таралышып бетте. Рамилне күрдем дә ошаттым. Аның гаиләдә төпчек бала икәнен белә идем, тик аңа карап ул көйсез һәм иркә түгел иде. Ир-егетләргә хас ныклы характер, туры сүзлелек, үҗәтлек бар иде үзендә, – ди Рәсимә апа.

Тулырак «Авыл утлары» газетасының 2025 ел өчен 28 март саныннан укыгыз.

Лилия Шәймиева фотосы