Балалар үскәнен күрми калдык

Казаковлар гомер буе тынгысыз эштә булгач, сабыйларының ничек тәпи киткәннәрен, тәүге мәртәбә мәктәп бусагаларын атлауларын да матур төш кебек кенә хәтерли. Оныкларын җил-яңгыр тидерми үстергән әби белән бабай-балаларына һәр эштә терәк.

Мәктәптән үк бергә

Михайловка авылында гомер итүче Галина һәм Леонид Казаковларны җирлектә уңган һәм тырыш гаиләләрнең берсе, – диләр. Гомерләрен туган авылына багышлап, икәүләп авыл хуҗалыгы өлкәсендә хезмәт куйган бу гаиләнең тормыш сукмаклары мәктәп елларыннан ук уртак башлана.

Үзеннән ике сыйныфка түбәнрәк укыган кызга Леонид бер күрүдә гашыйк була. Элек бит укучыларны бишенче сыйныфтан совхозда эшләтәләр иде. Егет кызны монда да күз уңыннан ычкындырмый. Сәнәк белән печәнен дә җәһәт кенә алып ата, башка эшләрдә дә, кызга җиңелрәк булсын дип, ярдәмгә ашыга Леонид.

– Егетнең тәртипле, акыллы, ярдәмчел булуын ошаттым. Бер мәктәптә укысак та, көн дә күрешеп торсак та, авылдашымны сагынып тора идем. Ул вакытта очрашып йөрмәсәк тә, безне күзгә күренмәгән җепләр бәйләп тора иде. Әти-әнисенең авылда хөрмәтле кешеләр булуын да күреп үстем. Алма агачыннан ерак төшмәгән төсле, Леонид та әти-әнисе үрнәгендә ипле, үҗәт, максатчан кеше иде, – ди Галина Александровна.

Тулырак «Авыл утлары» газетасыннан укыгыз