Авыр булса да, яратып эшләдем

Фәнзирә – Башкортостаннан, балачагы Борай районының Иске Таз авылында узган. 8 сыйныфны тәмамлагач, ул яшьтәшләре белән бергә Яр Чаллы каласына юл тота.

– Шәһәр тормышы бик күңелле тоела бит ул. Заводка эшкә кердем, ике ел контролер булып эшләдем. Анда эшләгәндә Мәлләтамак авылына кунакка кайтырга туры килде. Шунда булачак тормыш иптәшем Васыйлны очраттым. Васыйл белән еллар буе озаклап очрашып йөрмәдек, бер-беребезне бераз сынагач, өйләнештек. Шәһәрне яуларга киткән кыз шулай итеп 1970 елда Мәлләтамак авылына килен булып төште, – дип елмаеп искә ала Фәнзирә апа.

Килен булып төшкәч, бер ел авылдагы көнкүреш хезмәте күрсәтү бүлегендә тегүче булып эшли ул. Бала ялыннан соң “Кызыл Октябрь” колхозына савымчы булып эшкә килә.

– Беренче кызыбыз тугач, озак ял итәргә туры килмәде. Кайнанам-әнием Дүсия Сафина колхозда сыерлар сава иде, миңа еш кына аның урынына эшкә барырга туры килде, ә ул бик теләп кызыбызны карый иде. Шуңа бала ялыннан соң һич икеләнмичә савымчы булып эшли башладым. Ул чорда бер группада 45-50 сыер була иде. Кул белән саварга туры килмәде, колхозда саву аппаратлары бар иде. Шулай да күпчелек эшне кул белән башкардык, әмма беркайчан да зарланмадык. Ул чорның үзенә генә хас матур истәлекләре, күңелле мизгелләре бар, – ди Фәнзирә апа.

Фәридә Гайнетдинова фотосы

ТУЛЫРАК "АВЫЛ УТЛАРЫ" ГАЗЕТАСЫННАН УКЫГЫЗ